Ik voel me lelijk waar ik achter ben gebleven
De spiegel heeft een mooi gezicht
Maar het lijkt alsof je vertrek in mijn ogen heeft gekeken
Ik voel me onbedoeld waar jij verdween
En ik ben niet vergeten dat ik liefde ken
Maar je afwezigheid heeft denk ik aan mijn hart gezeten
Van wie ik dacht te zijn, lijk ik vervreemd
Maar jij bent het
Liet naast mij ook de afdruk achter
Van een laatste minnekozen
Alsof je wist dat je me zou vergeten
En toch een stempel wilde hebben
Van de inkt waarmee ik schreef
Hoe ik je niet perfect, het prachtigst vind
Maar vluchtig dat je leeft
Voor de vlekken die het geeft
Heb je me misschien wel weg geveegd
Voor ik de tijd om in te trekken kreeg