Ik ken je ogen
Ze ogen ongelukkig nu
Je hebt gelogen
En gelooft het
Alsof hoop je verlangen heeft omsingeld
Je wil laat je varen
Op een bevel in het water
Terwijl je moed nog aan de kade bungelt
Ik versta je hart mijn lief
Betrapte het een keer
Het verspreekt zich als je hapert
Verklapt me aan te willen meren
En er is land in zicht
Maar wie met zijn ziel in de schaduw leeft
Blijft een hopeloze drenkeling